We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Ω​Ε​Μ Κ​Α​Ι Η Λ​Α​Ι​Μ​Α​Ρ​Γ​Η Α​Γ​Α​Π​Η / ΟΙ Υ​Π​Ο​Θ​Ε​Σ​Ε​Ι​Σ Τ​Ο​Υ Π​Ε​Μ​Π​Τ​Ο​Υ Κ​Ο​Σ​Μ​Ο​Υ

by κτίρια τη νύχτα

/
1.
Προσγειώνονται απαλά αυτές τις νύχτες και πάντα ξημερώνει πρόσωπα δύστροπα. Απ’ το ράδιο τι περιμένω πια είναι οι γραμμές που δεν καταλαβαίνω. Απ’ την ασπρόμαυρη οθόνη τα διαστημόπλοια ξυπνάνε και φεύγουν ξανά. Κι εγώ θα χαράξω ένα σύννεφο στο πρόσωπό μου να με ποθήσεις ένα καλοκαίρι σε μια γιορτή, ν’ αγκαλιαστούμε σαν την ένωση δύο κόσμων.
2.
Αυτό το κουτί ευχαρίστως θα το οδηγούσα στη νυχτερινή εξοχή -μακριά απ’ τις ασφαλείς πόλεις. Θα ξάπλωνα στο πάτωμα με ορθάνοιχτα χέρια και θα φύτρωναν δύο δέντρα ανάμεσά μου να πνιγόμουν απ’ το χώμα. κι εσύ θα έπεφτες για πάντα στην εύφορη αγκαλιά μου. Στο μπλε κουτί λιμνάζουνε οι χάρτες μου. Τα σχέδια ενός ύποπτου κόσμου βουλιάζουν, μα εγώ τ’ αποστηθίζω απ’ το φεγγίτη του βυθού, γιατί είμαι ακόμα πιο βαθιά και περιμένω τη ζωή μου.
3.
καπνοί 07:17
Καπνοί από τα χέρια μου μαυρίζουν τις γραμμές στους άγνωστους δρόμους όλων των χρόνων. Ενός κόσμου ναρκωμένου ξεχειλίζουν οι ταινίες από υπόνομους στους άδειους δρόμους κι εγώ τυλίγομαι σ’ αυτές –κι απ’ το δωμάτιο πώς θα βγω... Μα αν περίμενες να βρω όλα τα σπίρτα που μου πέταγες που μαύριζαν τα μάτια μου (τα δάχτυλά μου καίγαν’), δε θα μ’ έπνιγαν τα χρόνια και οι καπνοί από τα χέρια μου. Υπήρχαν κι άλλες πόρτες που δε μάθαμε ποτέ και είναι πια σίγουρο πως χάθηκαν για πάντα. Πόσα δωμάτια θα διασχίζαμε μαζί τότε που ο κόσμος ήταν πιο πολύς μες’ απ’ τα δυο σου μάτια. Μα αν καταλάβαινα κι εσύ ότι βυθιζόσουνα κρατώντας ένα λύχνο για το ιδιότροπο υπόγειό μου, δε θα χανόσουνα στον κόσμο. Μα οι καπνοί από τα χέρια μου... Ας ξέχναγα για πάντα τα χειρουργικά σας άκρα που ανάδευαν τις λέξεις μου που μ’ έσπρωξαν μακριά σου (κι αναπόφευκτα λερώναν’ των ματιών σας τις μπομπίνες). Δε θα μου κλείναν’ οι ταινίες τους διαδρόμους, σε 1000 δωμάτια θα ζούσα, μα οι πόρτες τους δεν άνοιξαν ποτέ -και είναι σίγουρο ότι χάθηκαν για πάντα. Πόσα δωμάτια να μας έχουν μείνει πια και πόσα άλλα πέρναγαν’ δυσνόητα και άδεια. Και είναι κρίμα που δεν τα ’δαμε μαζί, μόνο οι καπνοί από τα χέρια μου πνίγαν’ τα πηγάδια των άγονων λέξεων όλων των χρόνων.
4.
Αν στείλω ένα γράμμα, (κι ας χάσω κι άλλες ημέρες) ή αν γίνω ένας γλάρος να φτάσω στην άλλη πόλη που βρέχει (αν πετάξω), στα φύλλα αν ψάξω, θα βρω άραγε τα χρόνια στις μέρες; ή να ξεχάσω την πικρή γιορτή; Να θυμηθώ τον άλλο χειμώνα να κάψω τα χέρια μου πάλι, να αχρηστεύσω κι αυτή την κρυψώνα, φανερώνοντας ξανά το κεφάλι μου, να σώσω 1000 εικόνες, να ενώσω τις μέρες του Μάη, γιατί τα χρόνια σαν χελιδόνια μακριά πετάνε, μα όλο ξεχνάνε να μου πούνε αντίο. Αντίο μικρή χαρά μη με κρατάς πίσω ξανά, κι εγώ θα στείλω ένα γράμμα να κάψω όλα τα φύλλα που έχει. Ναι, θα κάψω όλα τα φύλλα που έχει.
5.
Ένας διάδρομος απογείωσης όσα θέλησες να ζήσεις που απ' αυτόν παραδόξως ολισθαίνω στις μυστικές επιθυμίες μου. Κι ακόμα στις Διαδρομές μου θα επιβαίναν' όσα έχω αφήσει μόνο αν έφευγες μαζί μου μακριά. Μα παραμένει εκείνο το πνιχτό δρομολόγιο που μας φέρνει βαθιά και είναι ακόμα ναρκωμένο απ' τη γέννα του στους διαδρόμους του επιβλητικού μας κόσμου.
6.
ΔΙΑΔΟΧΗ ΤΩΝ ΓΕΝΕΩΝ Ανεμίζοντας στους χώρους της δουλείας αυτή η πόλη μάς νταντεύει ως το θάνατο μ’ ένα νανούρισμα από αγγελίες και πληρωμές. Ξεχνώντας όσα εναγώνια προστάτευε τα περιθώρια στενεύουν, μα η διαδοχή των γενεών συνεχίζεται αδιάλλακτα. ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ Σ’ αυτό που θέλουμε, εσύ κι εγώ, επιστρέφοντας οι κόμποι λύνονται από το σώμα μου και όχι μονάχα ελπίζοντας αγγίζω μια καθαρή θηλιά και δένομαι μαζί σου ακόμα πιο σφιχτά κι απ’ τα δικά μου χέρια τυλίγεις τα ποτάμια σου γύρω από μένα.
7.
Τα κτίρια είναι γέρικα πλοκάμια που σαλεύουν μορφοκλασματικές καμπύλες. Ποια είναι η άλλη διαδρομή που ταξιδεύουμε μαζί για να σου πω ό,τι προφτάσω. Πίσω από μένα κάποιος γελάει σε μια αποθήκη φαρμάκων και μια κοπέλα μουντζουρώνει τις μέρες που δε θυμάμαι. Μόνο στο δρόμο θ’ ανταλλάζω τα δίκαια δώρα κι ευτυχώς είναι ακόμα νωρίς να γνωριστούμε σε μια βουή από παράταιρα χέρια (και πόσα άλλα ξεριζώσανε οι φίλοι για να υπνοβατούμε στων συζητήσεων τις ψυχρές αντηχήσεις για όλα τα ακίνδυνα χρόνια που ζούμε). Θα πάρει μήνες για να μου πεις πόσο με ήθελες τότε. Απ’ το κρεβάτι μου ακούω σειρήνες και σχηματίζω τυχαίους αριθμούς τηλεφώνου. Τα δάχτυλά μου όμως μπερδεύονται πάλι και παίρνω εσένα. Κι αν μου μιλούσες, θα σου ’λεγα ότι είσαι η λαίμαργη αγάπη, μα αυτό δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί. Ή μήπως έγινε καιρό και προσπαθώ να το ξεχάσω;
8.
Μια γυναίκα κουδουνίζει μυστήρια σήματα κι ανοιγοκλείνω ένα άηχο στόμα μου. Εσύ υπομένεις τα αναιμικά χέρια λίγο πριν ξεριζώσω το λαιμό μου.
9.
Είμαστε σ' ένα λασπωμένο δωμάτιο και ζωγραφίζουμε μια άρρωστη πόλη. Κάθε φορά που χαϊδεύω το στήθος σου, πρόστυχες γεύσεις με ζαλίζουν και ξεχνάω ότι ζούμε σε μια ασήμαντη σκόνη από νόμους -μια χούφτα εκκωφαντικά καταγώγια- που μου χαρίσαν’ τη ζωή των εντόμων (και στο πυώδες μου κέλυφος το νιώθω πως κι εσύ με αγαπάς). Ασθμαίνει ένας κόσμος τη διαστροφή του αενάως περιμένειν, την ψυχογενή φούγκα ως επιδημία, ενώ αφουγκράζομαι τους ώριμους δείκτες σου που λεν' ότι οι ώρες δε γυρίζουν κι είναι κρίμα να ζούμε σε μια ασήμαντη σκόνη από νόμους -μια χούφτα εκκωφαντικά καταγώγια- που μου επιβάλλουν τη ζωή των εντόμων, από μια άνευρη απόληξη να νιώθω πως κι εσύ με αγαπάς. Είμαστε δύο αναδράσεις των δρόμων σε μια πόλη όπου οι οθόνες διδάσκουν: «ΩΕΜ και η Λαίμαργη Αγάπη είναι μια αρρώστια που δεν ξέσπασε ποτέ» και οι κάτοικοι ζούνε σε μια ασήμαντη σκόνη από νόμους, αναρριχώνται σε μπλεγμένα καλώδια που καθορίζουν τις πορείες των δρόμων, μακριά απ' το λασπωμένο δωμάτιο που δε χαρτογραφήθηκε ποτέ.
10.
Ζήσαμε σε σπίτια χλωμά στριμωγμένοι στα πιο φθηνά έπιπλα κι εγώ ακόμα στο πάτωμα εφευρίσκοντας κανόνες στα μοναχικά μου παιγνίδια. Εκείνες τις μέρες του νοσοκομείου πόσο μου λείπεις Στάζει το ταβάνι κι εγώ πλέω στο πρωινό μου κρεβάτι ποια μέρα χόρτασα μόνο μια ακόμα δε μου φτάνει μα ήταν στα τέλη των κασετών που ανάσαινα τις ξεκούρδιστες λέξεις μου

credits

released January 11, 2010

license

all rights reserved

tags

If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like: