We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Σ​Α​Χ​Τ​Ο​Υ​Ρ​Η​Σ

by κτίρια τη νύχτα

/
1.
Κάθε μέρα πέφτει ένα μαύρο πέπλο που το καίει ο ήλιος το βράδυ το φεγγάρι το ματώνει κάθε βράδυ κερδίζω κερδίζω ο θάνατός μου απλώνει το χέρι κάθε βράδυ κερδίζω κερδίζω
2.
Καπνός ήταν ή γάτα; όταν αυτός κατρακύλησε τα σκαλοπάτια βλέποντας καπνό ή γάτα κύλησε στο τελευταίο σκαλί κι ήτανε πια νεκρός.
3.
Πέρασε κι αυτό το δύσκολο πρωινό της Δευτέρας σπάσανε τα γυαλιά μου έσπασε το χέρι μου - Σκέτη δυστυχία — είσαι! (είπε κάποιος) Εγώ όμως αγόρασα άσπρα λουλούδια κάθισα στην πολυθρόνα μου κι άρχισα να γελάω σαν τρελός.
4.
Ἕνα παιδὶ φωνάζει τ᾿ ὄνομά μου μέσα στὴ νύχτα μιὰ κοπέλα ἀγρυπνάει πλάι στὰ ἐρείπια πλάι στὰ σπίτια ποὺ γκρέμισα ὅμως ἕνας ἥλιος ὅμως ἕνα ὁλόχρυσο φεγγάρι χιλιάδες πουλιὰ καὶ χιλιάδες ψάρια ἀναστηθήκαν κι εἶναι δικά μου
5.
Όταν 00:45
Ὅταν κλείνω τὰ μάτια ξεκινάει ἀπὸ μακριὰ ἡ ἀγαπημένη ἔρχεται καὶ μὲ κοιτάζει ὅταν σβήνω τὸ φῶς ἔρχεται ὁ θάνατος καὶ μοῦ φιλᾶ τὰ χέρια.
6.
Τοπίο 00:52
-Ἕνα κορίτσι πνίγεται μέσα στὸ μαῦρο ἐγὼ ἀνεβαίνω σ᾿ ἕναν ἄσπρο οὐρανό Μέσα στὸν ἔρημο χιονιὰ ἕνας παπὰς κατάμαυρος μέσα στὴν παγωνιὰ λίγα μαῦρα πουλιὰ σ᾿ ἕνα κλαδὶ κι ἕνα μόνο λουλούδι καὶ μιὰ φωνή: -Ἐγὼ ἀνεβαίνω σ᾿ ἕναν ἄσπρο οὐρανὸ μέσα στὸ μαῦρο πνίγεται ἕνα κορίτσι
7.
Τί γυρεύει τὸ κορίτσι στὸ σκοτάδι τῆς καρέκλας; γρήγορα καθὼς νυχτώνει τὸ φθινόπωρο γδύνεται μὲ σύννεφα μπροστὰ στὰ μάτια μὲ τὴ βροχὴ μέσ᾿ στὸ κεφάλι μὲ τὴ βελόνα στὴν καρδιὰ βγάζει τὶς κάλτσες βγάζει τὰ λουλούδια πετάει τὸ φωτοστέφανο ἔξω τὰ φύλλα τοῦ καιροῦ βάφονται μέσ᾿ στὸ αἷμα
8.
Δὲν ἔχω γράψει ποιήματα μέσα σε κρότους μέσα σε κρότους κύλησε ἡ ζωή μου Τὴ μιὰν ἡμέρα ἔτρεμα τὴν ἄλλην ἀνατρίχιαζα μέσα στὸ φόβο μέσα στὸ φόβο πέρασε ἡ ζωή μου Δὲν ἔχω γράψει ποιήματα δὲν ἔχω γράψει ποιήματα μόνο σταυροὺς σὲ μνήματα καρφώνω
9.
Μὴ φεύγεις θηρίο θηρίο μὲ τὰ σιδερένια δόντια θὰ σοῦ φτιάξω ἕνα ξύλινο σπίτι θὰ σοῦ δώσω ἕνα λαγήνι θὰ σοῦ δώσω κι ἕνα κοντάρι θὰ σοῦ δώσω κι ἄλλο αἷμα νὰ παίζεις. Θὰ σὲ φέρω σ᾿ ἄλλα λιμάνια νὰ δεῖς τὰ βαπόρια πῶς τρῶνε τὶς ἄγκυρες πῶς σπάζουν στὰ δυὸ τὰ κατάρτια κι οἱ σημαῖες ξάφνου νὰ βάφονται μαῦρες. Θὰ σοῦ βρῶ πάλι τὸ ἴδιο κορίτσι νὰ τρέμει δεμένο στὸ σκοτάδι τὸ βράδυ θὰ σοῦ βρῶ πάλι τὸ σπασμένο μπαλκόνι καὶ τὸ σκύλο οὐρανὸ ποὺ βαστοῦσε τὴ βροχὴ στὸ πηγάδι. Θὰ σοῦ βρῶ πάλι τοὺς ἴδιους στρατιῶτες αὐτὸν ποὺ χάθηκε πᾶν τρία χρόνια μὲ τὴν τρύπα πάνω ἀπ᾿ τὸ μάτι και αὐτὸν ποὺ χτυποῦσε τὶς νύχτες τὶς πόρτες μὲ κομμένο τὸ χέρι. Θὰ σοῦ βρῶ πάλι τὸ σάπιο το μῆλο Μὴ φεύγεις θηρίο θηρίο μὲ τὰ σιδερένια δόντια.
10.
Ζωή 02:20
Νύχτα σ᾿ ἕνα φαρμακεῖο ἕνα ἄλογο γονατισμένο τρώει τὰ σανίδια ἕνα κορίτσι μ᾿ ἕνα ἔγκαυμα παράξενο πράσινο γιατρεύεται ἐνῶ τὸ φάντασμα ἀπελπισμένο κλαίει στὴ γωνιά
11.
Σκάζανε αυγά κι έβγαιναν στον κόσμο άρρωστα παιδιά σα σπασμένα άστρα μαύρα περιστέρια διώχνανε τον ήλιο με κακές πετσέτες μ’ άχαρες στριγκλιές έβραζε η θάλασσα καίγαν τα πουλιά της τα διωγμένα ψάρια κλαίγαν στο βουνό κι ένα λυσσασμένο κόκκινο φεγγάρι ούρλιαζε δεμένο σα σφαγμένο βόδι
12.
Φριχτό καλοκαίρι τα περιστέρια ο άλλος κόσμος που πάντα λάμπει στα μάτια σου στα μάγουλά σου
13.
Μύριζε πυρετὸς κῆπος δὲν ἤτανε αὐτὸς κάτι παράξενα ζευγάρια μέσα του περπατοῦσαν στὰ χέρια τὰ παπούτσια τους φοροῦσαν τὰ πόδια τους ἦταν μεγάλα ἄσπρα καὶ γυμνὰ κάτι κεφάλια σὰν ἄγρια φεγγάρια ἐπιληπτικὰ καὶ κόκκινα τριαντάφυλλα ξάφνου φυτρώνανε γιὰ στόματα ποὺ ὁρμοῦσαν καὶ τὰ ξέσκιζαν οἱ πεταλοῦδες-σκύλοι
14.
Γύριζε στοὺς δρόμους ὁ τρελὸς λαγὸς γύριζε στοὺς δρόμους ξέφευγε ἀπ᾿ τὰ σύρματα ὁ τρελὸς λαγὸς ἔπεφτε στὶς λάσπες Φέγγαν τὰ χαράματα ὁ τρελὸς λαγὸς ἄνοιγε ἡ νύχτα στάζαν αἷμα οἱ καρδιὲς ὁ τρελὸς λαγὸς ἔφεγγε ὁ κόσμος Βούρκωναν τὰ μάτια του ὁ τρελὸς λαγὸς πρήσκονταν ἡ γλώσσα βόγγαε μαῦρο ἔντομο ὁ τρελὸς λαγὸς θάνατος στὸ στόμα
15.
Ματωμένο μοσχάρι φράζει τον ουρανό συνήθισαν δεν τους πειράζει καλό κερί και φτηνό χαμομήλι μόνο ζητούν συνήθισαν τα σιδερένια λουλούδια να φέγγουν τον ύπνο τους τις σιδερένιες μύγες να βουίζουν να πρήζουν τα μάτια τους συνήθισαν μονάχα ζητούν καλό κερί και φτηνό χαμομήλι και ματωμένο μοσχάρι να φράζει τον ουρανό
16.
Τό καφενεῖο πού πίνω τόν καφέ μου εἶναι ἄδειο μόνο ἐγώ ὑπάρχω ἔτσι τό καφενεῖο εἶναι τελείως ἄδειο γιατί οὔτε ἐγώ ὑπάρχω.
17.
Μπαίνει στο καφενείο με το γιατρό της η Κυρα-Κατίνα μπαίνει στο καφενείο στο Τεπελένι με το γιατρό της και τα κουφέτα της μπαίνει στο φέρετρο η Κυρα-Κατίνα με το γιατρό της και τις κουφέτες της Την δείχνει μια κουκουβάγια γιατί η Κυρα-Κατίνα χέζει χέζει γιατί δεν ήρθαν να την πάρουν στο φέρετρό της στο Τεπελένι με το γιατρό της και τις κουφέτες της την Κυρα-Κατίνα.
18.
Μαύρος ο ήλιος στον κήπο της μητέρας μου μ' ένα ψηλό καπέλο πράσινο ο πατέρας μου μάγευε τα πουλιά κι εγώ μ' ένα κουφό ρολόγι δύσπιστο μετρώ τα χρόνια και τους περιμένω
19.
Γέλασε ο μαύρος κόκορας όταν του είπαν πως θα τον σφάξουν όταν όμως ήρθε η ώρα η κακή του ώρα έκλαψε ο μαύρος κόκορας έκλαψε ο μαύρος κόκορας
20.
Άραγε ο πνιγμένος με το ριγέ άσπρο κοστούμι στη γωνία να είμαι εγώ; άκουσα τη φωνή του μακρινού πατέρα μου έσπασα το ρολόγι έβγαλα από μέσα πλήθος μικρές ροδίτσες κι ελατήρια άπλωσα τις καραμέλες πάνω στο τραπέζι πράσινες κίτρινες κόκκινες βγάζουν μικρές αόρατες φωνές σαν ζώα μια γάτα κόκκινη ξάφνου αγρίεψε όρμησε και μου σκίζει τα βιβλία άπλωσα την καρδιά μου πάνω στο τραπέζι την έκοψα στα δύο μ’ ένα ψωμομάχαιρο ύστερα ξάπλωσα λουλούδια μέσα στη μπανιέρα ύστερα έπεσα να κοιμηθώ
21.
Έναστρη εσύ στη μίαν άκρη εγώ στην άλλη της αφιλόξενης αυτής γης θυμάσαι τρέχαμε το φθινόπωρο μες στη βροχή στους υπαίθριους συνοικιακούς κινηματογράφους ύστερα καθόμαστε στα μαρμάρινα σκαλοπάτια κάποιων σπιτιών θυμάσαι έναστρη εκείνη τη βροχή εγώ στη μία τώρα εσύ στην άλλη άκρη της αφιλόξενης αυτής γης.
22.
Ἡ Σοφία κάθεται ψηλὰ σ᾿ ἕνα δέντρο μὲ ξερὰ κλαδιὰ τὸ χειμώνα πλάι της τὰ σύννεφα περνοῦν ἡ Σοφία εἶναι μία συσκευὴ ποὺ ἔσπασε πιὰ δὲ λειτουργεῖ κι ἡ Σοφία κάθεται ψηλὰ τώρα σ᾿ ἕνα δέντρο

about

ποίηση: Μίλτος Σαχτούρης

credits

released March 29, 2015

license

all rights reserved

tags

If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like: