Get all 21 κτίρια τη νύχτα releases available on Bandcamp and save 30%.
Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality downloads of G̵̈́̽̂͒̃̊̅L̵̈̎͆̋͊̀̈́̑̓͘I̶̼͔̘̮̒́̃̑́͌̆̂͂̂́͛̒͑T̵͎͖͈̯͍͖͇̟̞͙̥̬͋͋̈́̀̀͜ͅͅC̸H̵͗̈́͆̂̀͌̓̀̀͆̉͌͆͑̂, ΚΕΝΟΙ ΧΩΡΟΙ (10th anniversary edition), ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΝΟΗ, ΚΑΣΕΤΑ, Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΙΚΟΝΑ, ΖΩΝΤΑΝΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ, ΣΧΕΔΙΟ ΠΟΛΗΣ, ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ, and 13 more.
1. |
Μοντέρνα Ζωή
02:15
|
|
||
|
Τον κόσμο κοιτούσε απ’ το δικό μου παράθυρο
μέχρι το άπειρο.
Είναι αλήθεια όλα αυτά που είχε πει
αριθμοί που πληθαίνουν σαν ένα εκατομμύριο σπίτια
και χιλιάδες δωμάτια με ενώνουνε με εσένα
μέχρι την άλλη ζωή
μέχρι την άλλη ζωή
θα θέλω κι άλλο.
Για πάντα δεμένοι στο μικρό μαγαζί
δε θα φύγετε μαζί ούτε απόψε
τώρα ο ήχος απ’ την ταμειακή
Σπάει το δέρμα αν γελάσεις πιο πολύ
Κάνει πιο κρύο από την Ανταρκτική
Στο ίδιο σώμα
Μαμά μπαμπάς και παιδί
κανένα στόμα
Αυτός ο δρόμος είναι ακόμα πιο στενός
κι απ’ τη μοντέρνα ζωή
ό,τι κι αν έχεις δει
δεν έχεις τίποτα δει ακόμα
Όλα πηγαίνουνε ρολόι
αίμα κυλάει απ’ το αυτί
μέσα στο ίδιο κουτί
χιλιάδες μάτια κανένα στόμα
Στριμωγμένοι κι οι δύο μεταξύ δύο κλικ
δε θα έρθω απ’ το σπίτι ούτε απόψε
μόνο παράσιτα από μία συσκευή
λίγο πιο έξυπνη απ’ όλα όσα έχεις σκεφτεί
μέχρι την άλλη ζωή
Θυμάσαι εκείνο το περίεργο παιδί
που τον κόσμο κοιτούσε.
|
||||
2. |
Σουπερήρωες
02:16
|
|
||
|
Σουπερήρωες στις κόκκινες σελίδες
σε μυστικές αποστολές
ενώνουν τις κουκκίδες
στη νέα μαγική οθόνη
με οριζόντιες και κάθετες γραμμές
που συνδέουν την καρδιά μου με το απέναντι μπαλκόνι
και το κορίτσι με τα κόκκινα μαλλιά
που μου γελά μα αγαπά ένα πιο μεγάλο αγόρι
πιο πονηρό κι απ’ τον κόκκινο κουμπαρά μου
και μια μέρα θα χαθεί σε μια μεγάλη πόλη
εκεί που οι ήρωες είχαν χρώματα από πάντα
πέρασαν τόσα απογεύματα κι ακόμη
σε θυμάμαι σε εκείνη τη βεράντα
να ανοίγει ένας κόσμος σαν την πιο όμορφη ιστορία
μέσα στο δίκτυο ενός κόσμου αλλουνού
και να γυρνάει το ρολόι στην ίδια ημερομηνία
να μας κρατάει πάντα μαζί
ΤΙΚΙ ΤΑΚΑ ΜΠΟΥΜ
|
||||
3. |
Χτύπα με ξανά
03:37
|
|
||
|
Χτύπα με ξανά
κράτα με σφιχτά
θα είμαι ακόμα εδώ, αγάπη μου
Μίλα μου γλυκά
πάρε με αγκαλιά
στο ματωμένο στρώμα, αγάπη μου
Απ’ όσα έχεις δει
ξέρεις τι ζητάω:
Δείξε μου πώς μεγαλώνουνε
Χτύπα με ξανά
θα είμαι ακόμα εδώ, αγάπη μου
Κρύψε τα κλειδιά
το ξέρει ο μπαμπάς
κι όλες μου οι φίλες, μάτια μου
Ακόμα πιο μακριά
ο γιος μου είσαι εσύ
και η κόρη είναι η μάνα μου
Με φώτα ανοιχτά
θα ’ρθει η σειρά
έτσι κι αυτά να μεγαλώσουνε
Χτύπα με ξανά
θα είμαι ακόμα εδώ, αγάπη μου
|
||||
4. |
|
|||
|
Τίποτα δεν ήταν πιο τρομακτικό
απ’ τις μέρες που φύγαν’ χωρίς να τις ζήσω
κι όλες τις νύχτες που δε βγάλαν’ πουθενά
τεράστια δόντια όπου κι να γυρίσω.
Απ’ το παλιό μου σπίτι ένα φως αναβοσβήνει
κι απ’ το τωρινό ακούγεται ένα βούισμα
και να που κάπως τώρα ήρθανε τα πράγματα
κι οι εφιάλτες μου μοιάζουν με νανούρισμα.
Οι άνθρωποι βουτάνε έξω από τα τρένα
για να μην πάνε ξανά στη δουλειά τους,
τηλέφωνα χτυπάνε μέσα στη νύχτα,
δεν τους μιλάνε, θέλουν μόνο τα παιδιά τους.
Όσα έχουν στο νου δεν είναι πια δικά τους,
ακούγονται παντού απ’ τα πιο ισχυρά ηχεία.
Το ωστικό κύμα αυξάνεται διαρκώς,
κάνει τα αεροπλάνα να χάνουν την πορεία.
Οι επιβάτες προσγειώνονται σε άλλους προορισμούς
χωρίς αποσκευές, με ανύπαρκτα στοιχεία.
Δεν μπορούν να κάνουν φίλους, έχουν μόνο γνωστούς,
όπως γίνεται και τώρα πάνω κάτω δηλαδή.
Λίγο πιο κάτω απ’ τη χειρότερη μέρα
αποκοιμιέμαι για άλλο ένα βράδυ.
Θα ήτανε καλύτερα αν το μόνο που γνωρίζαμε ήταν
η σειρά που βγαίνουνε τα αστέρια
κάθε φορά που πέφτει το σκοτάδι.
Άγιε μου Βασίλη, πώς σου μαύρισαν τα γένια.
Ήμουνα καλό παιδί, γι’ αυτό μη με ξεχάσεις.
Θέλω έναν κόσμο που το μόνο που θα βλέπεις
θα ’ναι influencers μέχρι να γεράσεις.
Κοίτα τα χέρια μου, μετά από τόσα χρόνια
έχουνε σημάδια απ’ τα σχολικά βιβλία
που αν τα διάβαζα ανάποδα, δε θα έβγαζε νόημα,
μα αυτό θα είχε πιο μεγάλη σημασία.
Τα βράδια από μικρός μέσα στην ησυχία
νιώθω τόσο πόνο που ούτε εσύ δε με γλιτώνεις.
Ίσως ο δρόμος για την ευτυχία
είναι να νιώθουμε πως πάντα ήμασταν μόνοι.
Ας ήμουν πιο χαζός για να ’ξερα πού πάω,
μετά για σένα θα γινόμουν ό,τι θες
και το τηλεκοντρόλ που αλλάζει τους ρόλους
θα ήταν κρυμμένο σε χίλες μεριές:
Αν ήτανε παιχνίδι, θα το ’χαν ήδη λιώσει
παράνομα εργοστάσια που βγάζουν νέα όπλα.
Αν ήτανε ιός, θα στον είχα μεταδώσει
και το φάρμακο θα υπήρχε στο Marianas Web.
Λίγο πιο κάτω απ’ τη χειρότερη μέρα,
λίγο πιο πάνω από αυτό το βράδυ.
Θα ήτανε καλύτερα αν το μόνο που γνωρίζαμε ήταν
η σειρά που βγαίνουνε τα αστέρια
κάθε φορά που πέφτει το σκοτάδι.
|
||||
5. |
L'esprit de l'escalier
02:27
|
|
||
|
Λίγο πριν πεις πως τελειώνει απόψε
κλείνω τα μάτια για να είμαι κοντά σου
κι ας μην έχει νόημα.
Πριν δεις πως αυτοί που ποθείς
είναι τώρα οι καλύτεροι εχθροί μου
κι αυτοί που μισείς έγιναν συγγενείς σου.
Σε μια άλλη ζωή θα ήμουνα το σκυλί σου,
που κάθε του βλέμμα θα ήταν «σ’ αγαπάω»
Σε κάθε μου ανάσα με σπρώχνει πιο κάτω
το αλάνθαστο σχέδιο για την ευτυχία
και αντίστροφη μέτρηση ως το πρωί.
Κι όσο πηγαίνω για το πρώτο τρένο,
μία κορδέλα που ενώνει την πλάτη μου
με τα σκαλιά του σπιτιού σου
με σέρνει πιο πίσω.
Πονάει η μισή μου ζωή
κι η άλλη μισή σού χτυπάει την πόρτα.
Όλες μου οι λέξεις κυλάνε στα πόδια σου,
όλες μου οι λέξεις χαϊδεύουν τα χείλια σου,
όταν γελάς
κι απ’ τον δρόμο πέφτει στο στρώμα
το φως του πιο κρύου χειμώνα
που δε θα ζήσουμε μαζί ποτέ.
Κι έτσι μπορείς να κολλήσεις για απόψε
ένα κεφάλι στο σώμα αυτού που κοιμάται κοντά σου
κι όσο εσύ δεν κοιμάσαι
θα λες πως τελειώνει απόψε,
αύριο, μεθαύριο ή ίσως ποτέ.
|
||||
6. |
Πρεσβυωπία
03:19
|
|
||
|
Όπου και να κοιτάς, θα ’χεις τα ίδια θλιμμένα μάτια
γιατί κάποτε κάποιοι σου είπαν ότι έτσι μονάχα θα ζήσεις.
Κι εγώ από τόσο κοντά
θα σε βλέπω για πάντα θολά,
θα σκέφτομαι πόσο όμορφα είναι
κι εσύ θα έχεις ξεχάσει ότι κάποτε κι άλλοι το νιώθαν
κι ο λαιμός τους γεμάτος φιλιά.
Όλα είναι στη σειρά κι όλα κυλάνε όπως πρέπει
μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα που όσα είχες τακτοποιήσει
στον λαιμό θα σου βάλουν θηλιά.
Τα δάχτυλα έχουνε σχήμα για άγγιγμα,
τα χέρια σημάδια για αγκαλιά,
η πλάτη χαλί για τα χάδια,
τα πόδια έναν δρόμο που πάει μακριά.
Και τώρα το μόνο που μένει
είναι να βρεις το νούμερο που ταιριάζει στο δικό σου σώμα
γιατί στην κατάψυξη κάθε βράδυ
στριμώχνεσαι μ’ ένα εξαίσιο πτώμα
και σε λίγο θα είναι αργά
όπως τη μέρα που η γάτα χάλασε το παζλ
και σκορπίσαν τα κομμάτια στο πάτωμα
μερικά καρέ ευτυχίας από την αγαπημένη μας ταινία,
αίμα στην τελευταία σελίδα
κι ως το επόμενο τεύχος αγωνία.
Πώς θα γλιτώσεις απ’ τον Shockwave
όταν είναι πιο πικρή η δική του ιστορία
κι εσύ έχεις μόνο εικονική εμπειρία.
Τώρα όλοι συναντιούνται κρυφά
και λένε ψέματα ο ένας στον άλλον
γιατί πόσο ακόμα να αντέξεις
να κυνηγάς το εαυτό σου
όταν σε διώχνει κι αυτός σιωπηλά.
Πίσω απ’ τα ονοματεπώνυμα υψώνεται ένα θηρίο
και κάθε φορά που το κοιτάζω μου λέει
«ξέρεις ρε ποιος είμαι εγώ;»
Ναι, λοιπόν, ξέρω.
Είσαι εσύ που θα ξαναδώ σε μια άλλη ηλικία
μονάχα από απόσταση
γιατί στην καρδιά θα έχει εξαπλωθεί η πρεσβυωπία
ώσπου να μάθει ο ένας για τον άλλον
ότι πέθανε ξαφνικά και δεν πρόλαβα να ρωτήσω
ποιοι ήταν αυτοί που κάποτε μου είπαν
ότι έτσι μονάχα θα ζήσω
και τι να απέγιναν τελικά.
Αυτοί συνήθως κάνουν παιδία,
τους ξεριζώνουν πρώτα τα δάχτυλα,
τους δένουν στην πλάτη τα χέρια
και τα εκπαιδεύουν για άγρια σκυλιά
να μη μπορούν να το βάλουν στα πόδια.
Μονάχα όπου και να κοιτάνε,
να ’χουν τα ίδια θλιμμένα μάτια,
να λένε κι ας μην τους ρωτάνε
ότι έτσι μονάχα θα ζήσουν,
μα ίσως να νιώθουν κατά βάθος ότι κάτι πάει στραβά.
|
||||
7. |
Μασίνκοδ
03:36
|
|
||
|
Οι άντρες στις ταράτσες κάνουν σχέδια ανοικοδόμησης
από τα απομεινάρια ενός βίαιου κόσμου
μέχρι το τέλος του γκρίζου ουρανού
από τις διαλυμένες οικογένειες
μέχρι τα νέα αντικαταθλιπτικά
Από τις παιδικές λύπες, το viewmaster, το γιο-γιο
και το γύρω γύρω όλοι
μποτιλιαρισμένοι δρόμοι έτοιμοι για ανατίναξη
μέχρι να ισοπεδωθεί κάθε όροφος της πόλης
από τις πίσω σελίδες των τετραδίων
μέχρι τα μικρά γράμματα των συμβολαίων
από τις αναφορές sms μες στη νύχτα
μέχρι το πιο κοντινό διαθέσιμο κρεβάτι
από τη χθεσινή χειραψία
μέχρι το αυριανό μειδίαμα
σας ενημερώνουμε ότι η επόμενη αδικία
ξεκινάει σε 3, 2, 1
Θυμάσαι τα πυροτεχνήματα που χάζευες παιδί
κι έτσι είχες μάθει πως τίποτα δε διαρκεί.
Είναι μόνο η στιγμή πριν απ’ το πρώτο φιλί
κι όσες φορές κοίταξες πίσω, ώσπου χαθήκατε μαζί.
|
||||
8. |
Μετά
03:45
|
|
||
|
Η καρδιά μου δεν αντέχει άλλο πια
ξανά
και μια μέρα ίσως πάψει να χτυπά
ξαφνικά
να με σώσει απ’ την επόμενη φορά
που θα πεις
πως σου λείπω κι ότι θέλεις να με δεις
κι εγώ
δεν ξέρω τι είναι πια πιο δυνατό
αν σε θέλω
ή αν φοβάμαι
κι όλο λέω ότι θα ’ναι
η τελευταία φορά
μα μετά κάτι συμβαίνει.
|
||||
9. |
Όλα τα απογεύματα
03:08
|
|
||
10. |
Οπουδήποτε αλλού
04:29
|
|
||
|
Οι νέοι θυρωροί σήμερα είναι οι ψυχολόγοι
υπάρχει ένας τώρα πια σε κάθε πολυκατοικία.
Αν δεν υπήρχαν αριθμοί, θα είχαμε πάντοτε την ίδια ηλικία
κι είναι σίγουρο ότι ακόμα και γι’ αυτό θα υπάρχει μία θεωρία
που με βγάζει πιο χαζό κι απ’ όλες τις στατιστικές
που αναλύουν πόσο διαρκεί ένα φιλί
και τι θα πάθεις αν κρατήσει πιο πολύ η αγκαλιά σου.
Αυτά εν τω μεταξύ για να μπορείς και να ξεχνάς κάπου κάπου
πως θα ’ρθει κι η σειρά σου να την κάνεις χαλαρά ή μ’ ένα γρήγορο αμάξι
μα φαίνεται πως κάποιος κάνει πλάκα:
μπερδεύει τα χαρτιά κάθε μέρα και κρατάει για το τέλος
εκείνους που με σκίζουν με τα νύχια
γιατί κάπου εκεί βαθιά θα ’χω κρύψει κι άλλα τόσα.
Θα σου δώσω τη σειρά μου αν σε σπάσω.
Είναι όλα τόσο χάλια που αρχίζω να γελάω.
Κάθε σημείο και κάθε γωνιά
χιλιάδες θραύσματα δικά μας.
Μια μέρα κάποιοι άγνωστοι θα ζουν σ’ αυτό το σπίτι
κι εγώ θα έχω για κάπου αλλού κλειδιά.
Πάω βόλτα, διασταυρώνομαι με αγνώστους,
μα πώς γίνεται όλοι αυτοί να ήταν κάποτε παιδιά;
Κοιτάζω τις γραμμές στον ουρανό.
Πόσο ακόμα θα φυσάει, πόσα θέματα δε λύθηκαν,
πόσοι χώροι μείνανε κενοί,
στην άλλη άκρη της γραμμής πάντα μια λαίμαργη αγάπη
μου μπήγει τη βελόνα στην καρδιά
για εκείνη τη φορά που δε βγήκα στο μπαλκόνι.
Ώσπου να ’ρθει η μελλοντική ημερομηνία
που είχα ζήσει ξανά και ξανά
σε όλα τα τέλη του Αυγούστου
στις πιο άθλιες γιορτές
και όλες τις φορές που είπα
«θέλω να πεθάνω απόψε γιατί
οπουδήποτε αλλού είναι καλύτερα από εδώ
κι οποτεδήποτε πριν είχε κι άλλους δρόμους.
Χιλιάδες μάτια και κανένα στόμα».
Δε θα φυσάει για πολύ ακόμα
δε θα φυσάει για πολύ.
|
||||
If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like:
supported by 10 fans who also own “ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ”
This is a beautiful album. The directness of the lyrics with an old school approach of pop music songwriting is what makes it special. Well done Pan Pan!
go to album
supported by 7 fans who also own “ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ”
If you can understand the lyrics, this album is a whole world to dive into! Can't pick a favourite track here! A real gem!
go to album
supported by 7 fans who also own “ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ”
Extraordinary artist pan pan delivers once again an album that feels so personal. Kalliopi Mitropoulou has that something in her singing that keeps you hooked . I dont find that often. highly recommended!
go to album
Warm and shiny electro pop from Athens has gentle, propulsive beats and gleaming synths.
go to album
Catchy pop songs with a hint of cinematic melancholy from Athens, Greece.
go to album
Innocence Reaches
by of Montreal
Kevin Barnes details the ups and downs of being single on of Montreal's new album, resulting in the group's best work in years.
go to album
Jokes Ate Themselves
by Εcho Τides
supported by 7 fans who also own “ΟΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΕΣ”
go to album
