We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/
1.
2.
Στη μεγάλη παραλία τώρα καίγεται το σώμα μας. Ας είχα ένα όπλο τώρα, κάποιον να σκότωνα και μετά να τον έθαβα στις θίνες της άμμου και η μεγάλη παραλία τότε θα ήταν το σπίτι μου στα όνειρά μου όπως εκείνο το διαμέρισμα που άφησα απότομα, όπως εκείνος ο φίλος μου που με έριχνε στο πάτωμα. Και τώρα ονειρεύομαι πως του ξαναμιλάω, τριγυρνώντας στο διαμέρισμα που σιγά σιγά ξεχνάω. Κρατάω μια βαλίτσα που νομίζω ότι έχω βάλει όλα αυτά που χρειάζομαι, μα κάτι μέσα μου αμφιβάλλει. Κι αν δε μου λείψει τίποτα, αυτή είναι η φυλακή μου. Τόσες ώρες προετοιμασίας χωρίς καμία σημασία. Η λύση της εξίσωσης με βγάζει πάλι μόνο με καθαρότερες λέξεις και μεγαλύτερο πόνο. Έλεγα «θ’ αλλάξω τη ζωή μου» κι άνοιγα μια πόρτα να γλυτώσω κι έφτασα στα μισά του δρόμου μόνο για να διαπιστώσω ότι οι πορείες στον χάρτη είναι μια οφθαλμαπάτη και η ζωή μου είναι μια γάτα που κυνηγάει την ουρά της. Κι όταν κάποιος πεθαίνει μια νέα Χιροσίμα συμβαίνει, αλλά σκάει μονάχα σε συγκεκριμένα διαμερίσματα. Μερικές φορές ξεχνιέται, άλλες, κόβει αλυσίδες, μα τις πιο πολλές φορές μένουνε ίδια όλα όσα είδες. Μένουμε τα ίδια άσχημα τέρατα όπως αυτό που περπατάει στη μεγάλη παραλία τώρα κι ενός άλλου τον χώρο ζητάει. Αχ, πόσο θα ’θελα μια μέρα να γινόταν το χέρι μου όπλο να σημάδευα το τέρας, να το έριχνα κάτω και μετά να το έχτιζα μέσα στο ίδιο του το σπίτι -μια προεξοχή που δεν υπήρχε, αλλά κανείς δε θα προσέξει. Ύστερα θα κοιμηθώ στο δικό του δωμάτιο, πάνω στην άμμο, δίπλα σε σένα.
3.
Σε μια άλλη πόλη σε άλλο δρόμο σε άλλο σπίτι με άλλη μαμά κι άλλο μπαμπά. Σε άλλο θρανίο άλλο σχολείο με άλλους φίλους άλλα ρούχα και χωρίς γυαλιά. Με άλλα παιχνίδια άλλες ταινίες σε άλλο δέρμα με μια άλλη μυρωδιά. Σε άλλα δωμάτια με άλλο χρώμα με άλλα χείλια χωρίς καφέ τα πρωινά. Με άλλα αστεία σε άλλη πορεία χωρίς ρολόι μέσα σε μια άλλη αγκαλιά. Με άλλες κασέτες χωρίς χωρίστρα με άλλα γλυκά κι αγαπημένα παγωτά. Με άλλους φόβους σε άλλα μπαλκόνια χωρίς σεντόνια και μια άλλη «πρώτη φορά». Και μια μέρα στο λεωφορείο είσαι κι εσύ μα δε σε ξέρω καν. Και δίχως κάτι να συμβαίνει η καρδιά μου χτυπάει δυνατά.
4.
Για όλες τις βραδιές που ήθελα να είσαι εδώ και για όλες τις μορφές που έφτιαχνες στο μυαλό και για όλα όσα θες να κάνουμε οι δυο δάγκωσέ με πιο βαθιά. Απ’ τα σύρματα που βλέπεις μέχρι τον ουρανό κι απ’ τις λέξεις που μου στέλνεις ως το δωμάτιο αυτό και για όλες τις βροχές αν δε σε ξαναδώ δάγκωσέ με πιο βαθιά.
5.
6.
7.
Υγρό 02:06
Ξαπλωμένοι στο ίδιο κρεβάτι, απ' το ένα πλευρό βγαίνουν λέξεις που στριφογυρίζουν κι ανοίγουν τα στόματα δυο όμοιες γλώσσες. Σπινθήρες στον τοίχο φυτρώνουν φτερά που κινούνται όπως ένα βιβλίο που ψάχνει τις σελίδες που του λείπουν για να μην υπάρχουνε κι οι δυο στο δωμάτιο, να μη μείνουνε ζεστά όλο το βράδυ, ενώ πίσω από κάθε έπιπλο που σέρνεις να υπάρχει ένα παράθυρο ανοιχτό που δε δείχνει τίποτα πιο έξω. Ξαπλωμένοι με μάτια κλειστά, να σκέφτονται κόσμους ξεχωριστά και κάθε φορά που συμπίπτουν οι λέξεις τους αυτές ανεβαίνουν σαν σφαίρες και διαλύονται. Και αυτή ήταν μία σειρά από εγκαταλελειμμένα φορτηγά σε νυχτερινό λιμάνι. Και αυτή ήταν μία γραμμή από κακοβαλμένους προβολείς που αχνίζουν κάτω από το στρώμα τους και πίσω από τους κόσμους που βλέπουνε μαζί. Τα μάτια ανοίγουν ξαπλωμένοι.
8.
Κατεβαίνουμε πιο κάτω απ' τα σκαλιά του Υπογείου. Ακούμε όλοι το τραγούδι, φυσάμε όλοι τον καπνό και καταπίνουμε ιδρώτα. Έτοιμοι για τα θεμέλια, μια θυσία δίχως νόημα, ένας πολτός μοναδικός. Σκέφτομαι όλα τα κορίτσια σκέφτομαι όλα τα κορίτσια, σκέφτομαι όλα τα κορίτσια, όλα τα κορίτσια εδώ, όλα τα κορίτσια εδώ. Τώρα όλα δίχως ήχο κάτω από το ίδιο δέρμα ανεβαίνουμε πιο κάτω.
9.
Βελόνα 03:28
Αυτό το πρωί μου πιέζει τα μάτια -δεν έχει συμβεί- μη φεύγεις, μη φεύγεις, αυτές είναι οι μέρες μας σαν βόμβες που σκάνε κι έτσι περνάνε σαν να 'ναι πτώματα πτώματα, τα χείλια σου σκέφτομαι με μάτια κλειστά κι αυτά που 'χες πει κι αν μου έμπηγες βαθιά μια βελόνα στην καρδιά, ένα τραγούδι θ' ακουγόταν να λέει: Αυτό το πρωί μου πιέζει τα μάτια -δεν έχει συμβεί- μη φεύγεις, μη φεύγεις, αυτές είναι οι μέρες μας σαν βόμβες που σκάνε κι έτσι περνάνε σαν να 'ναι πτώματα πτώματα, δάχτυλα στο στόμα τα κανάλια κλειστά -για ό,τι συμβεί- κι αν μου έμπηγες βαθιά μια βελόνα στην καρδιά, ένα τραγούδι θα ακουγόταν: ακόμα θυμάμαι αυτό το πρωί με τα δάχτυλα στο στόμα μετά στο ταξί πριν φύγει, μη φύγεις, χάνονται οι μέρες και οι βόμβες δεν σκάνε κι ενώ δεν κοιμάμαι είναι σαν να 'μαι νεκρός νεκρός κι ανοίγω τα μάτια σε ό,τι συμβεί για πάντα σιωπή κι αν μου έμπηγες βαθιά μια βελόνα στην καρδιά, ένα τραγούδι θα ακουγόταν να λέει να λέει: Τώρα ξέρω πως νιώθει αυτό το κορίτσι που αφήνει το σώμα του κάθε πρωί κι οι πιο όμορφες μέρες ακόμα πονάνε, γιατί να περνάνε σαν να 'ναι πτώματα πτώματα εκείνο το πρωί "ναι" σε ό,τι κι αν πεις αρκεί να μη φύγεις κι αν μου έμπηγες βαθιά μια βελόνα στην καρδιά, ένα τραγούδι θα ακουγόταν να λέει "σε θέλω".
10.
Στην απέναντι πολυκατοικία με τις περιστρεφόμενες καπνοδόχους, σήματα Μορς στην ανύποπτη γειτονιά μου, γουργουρίζουν οι γεννήτριες νανουρίζοντας τις ανοιχτές τηλεοράσεις. Κι ύστερα τα σήματα συντονίζονται με τον αέρα κι ύστερα συντονίζονται με τα άκρα. Κρύβω το φως του δρόμου με τα πέλματά μου και κάνω ότι βαδίζω κάνω ότι βαδίζω προς τα εσένα βαδίζω προς τα εσένα

credits

released September 15, 2018

Ζωντανή Ηχογράφηση στο Matchpoint στις 14 Μαρτίου 2018.

Διοργάνωση: Μεταδεύτερο
Ηχογράφηση: Γιάννης Συγλέτος
Mastering: Κτίρια Τη Νύχτα

Εξώφυλλο: Κτίρια Τη Νύχτα

license

all rights reserved

tags

If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like: