We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/

lyrics

Στην ταινία που ξεκινάει με δύο «σ’ αγαπάω»
παγώνω την εικόνα και σε κοιτάω.
Πίσω απ’ τα παράσιτα της βιντεοκασέτας
ο κόσμος είναι μια ατέλειωτη μακέτα.

Κι αυτό που κρύβεις κάτω από το δέρμα
είναι ένα όπλο με όλα όσα ξέρεις.
Την πρώτη σφαίρα κατευθείαν στην καρδιά
για να μην κοιμάσαι με κάποιον που δε θέλεις.

Πάμε απόψε να κόψουμε κεφάλια
να στολίσουμε όλους τους στύλους
κι όσοι βολεύονται στα ρούχα των γονιών
να καταλάβουν πως εγώ δεν είμαι φίλος.

Είμαι τα πρωινά κρακ της συστολής,
είμαι το πράσινο μπουτόν των φαναριών
κι όλα τ’ άλλα που τα κοιτάς με δυσπιστία.
Κάθε επιστήμονας, μια νέα ερμηνεία.
Τι να τις κάνεις τις αναλύσεις,
δε θα σου διώξουν τη δικιά σου δυστυχία

κι ούτε απ’ τα σαρκοβόρα ασανσέρ θα σε γλυτώσουν,
ούτε οι Κυριακάτικες γιορτές μπορούν να σε σώσουν.

Αν αυτή η γεύση που ‘χες (θα χαρούμε να σας δούμε
στην πιο όμορφή μας μέρα) δε χανότανε στο δέρμα
(μα τι κομψή γραβάτα), ακόμα και αυτό.
Στα παρκέ οικογενειακών συζητήσεων
κάνω εμετό από σκοτωμένα φυτά
κι από σκουπίδια σχέσεων βομβαρδισμένων
με συχνοτικές παρεμβολές πριν και μετά.

Και αυτή είναι η ταινία που ποτέ δεν έχει τέλος,
θα παίζουν πάντα οι ίδιες σκηνές
κι όλα τα μεσημέρια που σκεφτόσουν τη ζωή σου
καρφώνονται στα μάτια σαν παγωμένο βέλος.

Κι ούτε απ’ τα σαρκοβόρα ασανσέρ θα σε γλυτώσουν,
ούτε οι Κυριακάτικες γιορτές θα σε σώσουν.
με τα ρούχα των γονιών στραβά φορεμένα
κρατάς ένα όπλο που δεν είναι για κανένα
ακόμα.

credits

license

all rights reserved

tags

If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like: