We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/

lyrics

Και τώρα λες «εσύ με έφερες εδώ
και νομίζεις πως έτσι με ελευθερώνεις»
μα τα λόγια σου δένουν μια θηλιά στον λαιμό μου.

Και αναρωτιέμαι αν το ίδιο συνέβαινε από τόσο παλιά.
Αν και είναι απ’ τις μέρες
που θα ’θελα να ξέρω πιο λίγα από τώρα
κι όχι να γνώριζα τότε πιο πολλά

γιατί ξέρω πια πώς είναι
όταν διαλύουμε τα πρόσωπά μας
- χωρίς μάτια -

κι ακόμα και τότε θέλω να κλάψω
πιο πολύ από εσένα.

Κι αν δε μιλιόμαστε μέχρι το πρωί
- λες και έχουμε τόσα, έτσι να τα χαλάμε -
γιατί να ζούμε;
Έτσι μόνο γερνάμε

με ρούχα στη ζέστη σαν να ’μαστε ξένοι,
χωρίς αστεία
και δίχως χάδια

μόνο ν ’ακούμε φωνές απ’ τον δρόμο
- νέα ζευγάρια που γυρνάν ζαλισμένα -

και είναι που τότε θέλω να κλάψω
πιο πολύ από εσένα.

Ας βγούμε έξω,
να μην ξαναέρθουνε τα βράδια
που δεν έχει νόημα η ζωή μας.

Να μείνουν οι μέρες
που όποιο φρούτο κι αν κόψεις
παίρνει σχήμα καρδιάς.

credits

license

all rights reserved

tags

If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like: