We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/

lyrics

Σου μιλάω απ’ τον σταθμό στην Ομόνοια
έξω απ’ το κατάστημα μουσικών οργάνων.
Οι λέξεις μου διαχέονται στις υδρορροές
και στάζουν στο μπαλκόνι σου κόκκινες σταγόνες
που βρέχουν ένα πεταμένο κόμικ
στη φερ φορζέ για τον ανοιξιάτικο ορίζοντα
στο σημείο που τελειώνει ο Δυτικός Πολιτισμός
και οι άνθρωποι συνωστίζονται σε σταθμούς κλειστούς.

Σου μιλάω για την τρικυμία στην Πλατεία Βάθης
πίσω από τις σκάλες του άδειου Ωδείου.
Η φωνή μου βουτάει στον οχετό
και μέσα από ένα σύστημα άχρηστων εννοιών
μολύνει το στομάχι σου το άγνωστο μικρόβιο.
Ύστερα ανεβαίνεις στη γυριστή σκάλα
και κάνεις πως ψάχνεις με το βλέμμα
αυτόν που μια φορά σε πλήγωσε
ή αυτόν με τον οποίον μοιράστηκες
μια μικρή παροδική ιστορία.

Μα απόψε η πόλη είναι βουβή
σαν να ’ναι όλοι ευτυχισμένοι.
Αύριο θα νιώθουμε πάλι
ότι μας έχουν όλοι εγκαταλείψει.

credits

license

all rights reserved

tags

If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like: