We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/

lyrics

Ο μόνος τρόπος για να φύγεις απ’ το σπίτι
είναι ν’ ανοίξεις το παράθυρο
και πίσω απ’ τον ακάλυπτο
να βγεις ξανά στον διάδρομο της πολυκατοικίας

που μαυρίζει κάθε μέρα
από τις σκέψεις των ενοίκων
που όταν με κοιτάν στις σκάλες
τρώνε απ’ τη φτηνή ζωή μου.

Στον φωταγωγό τα βράδια
χέρια που διψάν για χάδια
και μετά πονάνε πίσω
απ’ τη λαδομπογιά των τοίχων.

Αυτό δεν είναι ένα τραγούδι
που έχει μπερδεμένες λέξεις.
Αυτό δεν είναι ένα τραγούδι
που έχει νόστιμες ιδέες.

Αυτό είναι το παλιό μου στρώμα
που μυρίζει μόνο καύλα.
Αυτά είναι τα φθαρμένα ρούχα
που γελάν με τα όνειρά μου.

Μες στην τάξη έχουν όλοι έναν πατέρα που δε βλέπουν,
ζούνε έτσι από πάντα, είναι όλοι σαν εμένα

μεγαλώνουν με παιχνίδια που τους λείπει το κεφάλι
και τους λιώνουνε το σώμα με αναπτήρα κάθε βράδυ.
Τους λιώνουνε το σώμα με αναπτήρα κάθε βράδυ.

Λες πως έχω δέκα δάχτυλα, μα εγώ νιώθω πιο λίγα,
κάθε ένα για τα χρόνια που πριν έρθουν κιόλας φύγαν.
Κι όπως στα ’κρυψαν κι εσένα, έτσι θάβεις τα δικά μου

μα εγώ αναπνέω ακόμα
κι ας με έριξες σε κώμα
κι ας σπρώχνεις κάθε μέρα
κάτω κι απ’ τα τροχοφόρα,
νιώθω ότι η ζωή είναι μάλλον
κάτι άλλο από αυτό.

credits

from Σ​Υ​Γ​Κ​Ε​Κ​Ρ​Ι​Μ​Ε​Ν​Α Δ​Ι​Α​Μ​Ε​Ρ​Ι​Σ​Μ​Α​Τ​Α, released December 12, 2016

license

all rights reserved

tags

If you like κτίρια τη νύχτα, you may also like:

Bandcamp Daily  your guide to the world of Bandcamp

On Bandcamp Radio

Seafood Sam joins the show to discuss his newest album, " Standing On Giant Shoulders".
listen now